Vanmiddag zat ik met weinig energie naar mijn to-do lijstje te staren. Oh nee, eventjes niet ! Ik zou willen dat er nu opeens iemand aan de deur zou staan die mij voor een heerlijke maaltijd zou uitnodigen en dan zou ik voor die tijd een beetje gaan slapen.

Maar zo iemand aan de deur dat is natuurlijk net zo onwaarschijnlijk als een prins op het witte paard. Die prins heb ik trouwens wel, al heeft hij geen wit paard, en zal hij mij ook niet zo snel uitnodigen voor een zelf bereide maaltijd. Wel vraagt hij mij geregeld met hem uit eten te gaan, maar dat is iets anders

Nee die wens voor deze avond was ijdel. Weet je wat, bedacht ik, als ik mezelf nou eens uitnodigde voor een heerlijke maaltijd? Hup, naar de winkel. Ik zocht en kocht alles met zorg, verse haricots vert, kleine aardappeltjes , biefstukje van de haas, salade ingrediënten.Vanille vla , verse frambozen en bessen.

Zo gebeurde het dat ik een maaltijd maakte met net zoveel zorg, alsof ik dierbare gasten uitgenodigd had. Snel snel kleedde ik me om , ik moest er mooi uitzien voor dit rendez- vous met mezelf. De biefstuk kon natuurlijk pas op het laatste moment bij de sissende roomboter in de pan. Bovendien wilde ik het vlees in mooie reepjes bakken. Dat betekende dat ik het slagersmes van A.H. erbij haalde. Ja ik weet het ,die messen zijn vlijmscherp, maar zij snijden het stukje vlees perfekt. En al mijn vingertopjes zitten er nog aan.

Het eten was uitstekend, net zoals mijn bedoeling was. Bij het glaasje wijn had ik even een probleem, hoe kon ik met mezelf proosten? Goed, in de ene hand een glaasje water in de andere een glaasje wijn. Proost! Bij het toetje met vla en de vruchtjes hoorde natuurlijk ook slagroom, anders is het niet af. Slagroom- kloppertje opgraven. Even had ik de neiging om de room met twee vorken te kloppen, zoals mijn moeder dat bij feestelijke gelegenheden deed. De room van de melk afscheppen en dan met twee vorken de zaak stijf kloppen. Een zwaar karweitje, maar dat gaf dan ook aan dat er energie in gestoken was. Dat was er toch al, want ze maakte alles vers en altijd lekker. Is dat wel ooit genoeg gewaardeerd? Ja, ik heb een nichtje Josje- die zegt altijd, “jouw moeder die kon fantastisch koken”. Dus echt onopgemerkt is het niet gebleven, gelukkig.

Dan de koffie dat moet natuurlijk Latte machiato zijn, …en daartoe moest ik eerst de melkklopper repareren.Maar dan mag het stevige schuim er ook zijn. En iets erbij, ja tuurlijk! Oh wacht, in de voorraadkast heb ik een zak kersenbonbons, voor Valentijnsdag, maar dat is het tenslotte bijna.   Vanavond laat zal ik tegen mezelf zeggen, “welterusten M en bedankt voor de maaltijd!”

P.S. Morgen doe ik dit niet hoor en mijn verstand is nog helemaal O.K.    Don’t worry.

P.S. 2   U of jij, mag gerust (graag) een reactie geven hier onderaan mijn blog. Juist leuk! Die reacties komen terecht in een apart “mapje” en die moet ik dan eerst modereren. Maar ik ben daar zeker blij mee.