Soms biedt radio 4 met prachtige liederen wat troost aan een hart vol verdriet. Vanochtend luisterde ik naar de concertzender, er werden onder meer die vier letze Lieder van Richard Strauss uitgevoerd. Die liederen gaan vooral over de dood maar volgens de presentator, ook over de loop van het leven.
We hebben de volgorde een beetje veranderd zei hij (ik weet dat Strauss zelf vaak een andere volgorde aanhield dan die door de meeste orkesten wordt gehanteerd.) maar nu weet ik niet meer wat ze nou precies veranderd hadden, maar dat September meteen na Fruhling volgt, dat vond ik toch altijd al een beetje haastig. Ben je net gewend aan het leven…moet je de herfst al in de ogen kijken. “Der Garten trauert.” Daarnaast heb ik zelf niks met de lente, waar menigeen vaak naar verwijst als ze je willen opbeuren: ,, Kom straks is het voorjaar en dan….” Wat heeft het voorjaar te bieden aan teleurstelling, verlies en verdriet, niks toch. Integendeel, al dat uitbundige groen en die aanstellerige narcissen alleen al.
Overigens wordt de volgorde in het leven wel eens vaker veranderd. Zo ken ik een man die na een voorbeeldig huwelijk van 35 jaren, met voorbeeldige kinderen, en een voorbeeldig leven met dure zomersport en wintersportvakanties, ….sinds vorig jaar gescheiden is (dat kan natuurlijk) hij heeft nu een jonge vriend. (dat kan ook natuurlijk) Maar daarnaast heeft hij nu ook een motor, een leren pak, een ringetje in zijn linker-oor en loopt hij nu meestal op gympen. Hier dacht ik even aan de lente die pas na de herfst is gekomen.
