Staat er nu (nacht vn 8 op 9 september) aan de hemel.
Op zo’n moment kan ik me altijd voorstellen dat de volle maan met zoveel romantiek omgeven is.
Met een van mijn eerste vriendjes die Dries S. heette, liep ik op een avond door een korenveld in mijn geboortedorp. Prachtig dat hij me heel voorzichtig kuste en over de volle maan en de rest van de melkweg sprak. Zoiets vergeet je niet meer.
Nu heb ik daarnet zijn naam gegoogeld maar ik vind alleen iets over iemand met dezelfde naam, geboren in 1910 en begraven in Schimmert.
De begraafplaats zou nog wel kunnen kloppen, maar de geboortedatum niet. He, Dries waarom heb je nou helemaal geen google-teken achter gelaten?
Anyhow, een mooie volle maan heeft in Japan ook voor veel haiku’s gezorgd zoals deze: (anoniem?)
Hing de volle maan op
Plukte hem af en hing hem
Aan een tak weer op.
