Was mijn moeder in San Remo?
U weet het niet , ik zou het moeten weten maar ik wist het ook absoluut niet (meer). U weet (als lezer van mijn blog) wel dat ik op dit moment een beetje in mijn verleden graas. En dat daar ook brieven, foto’s en dagboek- fragmenten bij horen. Ik ga heus wel weer over op het heden hoor, maar kennelijk moet ik door deze fase van ordening heen. En daar bent u dan een beetje getuige van. Vervolgens probeer ik zo waardig, levendig en creatief mogelijk de 90 te halen.
Maar nu —–toch weer terug naar een stukje verleden, ditmaal de 980 brieven (uit een halve eeuw) die netjes en braaf, in hun geordende dozen zitten. Ik wilde ze eigenlijk nooit aan het daglicht bloot stellen en dat zal ik ook maar heel sporadisch doen. Maar de brieven van mijn moeder met haar consequente regelmatige handschrift. Die doen me geregeld achterover slaan van verbazing. Heeft zij dat echt aan de keukentafel in Schimmert aan mij (en later aan mij en mij dochtertje ) zitten te schrijven?
Zo bijvoorbeeld deze brief uit San Remo . Ze schrijft op briefpapier van Hotel Eden aldaar. “Liefste Marlies en Sanna” staat erboven. Ze schrijft dat het daar de bloemen- Riviera wordt genoemd. Ze maakte een busreis door vier landen, voordat ze in Italië aankwam. Ze schrijft op een tafeltje met een boek eronder. En ze is daar kennelijk in het gezelschap van mijn vader en van twee van haar broers. “Ik heb een beschrijving gemaakt van de reis , als je weer eens thuis komt kun je dat lezen.” Ik herinner me opeens dat ze inderdaad beschrijvingen maakte van reisjes (die ze pas na haar 65 ste ondernam.) Eerder ging dat natuurlijk niet met een boerderij. Ik heb die beschrijvingen destijds ook gelezen, en ook toen al, viel het me op dat ze zo volstrekt helder de omgeving beschreef, de kleuren, de geuren, de huizen.
Misschien denkt u nu , een brief van 1980 uit San Remo. Nou en ? Voor mij is dat niet zo gewoon, dat een vrouw die door de omstandigheden nooit formele scholing heeft genoten, dat kennelijk kon en deed. Ik heb het niet genoeg beseft.
Dus als u nou ook iets bijzonders meemaakt, nu, terplekke… zet het niet alleen op facebook of op twitter of Linkedin, maar berg het op in uw hart.
P.S, straks laat ik ook nog wat stukjes brief van haar (als eerbetoon) uit 1966 en 1969 de revue passeren. Die schreef ze beiden wel op de keukentafel thuis. In die uit ‘66 bedankt ze voor een verjaardagswens en een uit 1969 waar ze schrijft over gebeurtenissen rond de bruiloft van haar oudste zoon, haar oogappel.
