Afgelopen avond mocht ik er als introducee (via coöptatie) bij zijn. Daar zaten we dan in de prachtige tuin met hoge bomen van Peter Schotman, biochemicus, maar ook dichter. Als gastheer en voorzitter gaf hij de spelregels aan:
“Respect voor elkaar en elkaars werk staat voorop . Luisteren naar elkaars voordracht, en vooral vragen stellen ipv meteen concrete suggesties voor verandering aangeven.”
Dat was duidelijk.
Heerlijk om op een lauwe zomeravond, naar elkaars werk (naast mij waren er deze avond nog 4 dichters, 2 waren afwezig door: resp. migraine en een verblijf in Florida) te luisteren in een mooie en fijne omgeving tussen geestverwanten en eekhoorntjes die ondertussen boven ons hoofd in de hoge bomen speelden. Wat wil een dichter (zelfs een dichter met een writers block) nog meer? Erbij horen en dat mag. (kan ik nu in de terugblik zeggen.)
Om alle opbouwende kritiek die we elkaar hadden gegeven nog even rustig te laten indalen, maakte Peter nog een heerlijke witte wijn open die hij “koud” had liggen.
Aan de ene kant van de wereld wordt gerouwd om de slachtoffers van de vliegramp in Oekraïne , aan de andere kant beleef je een poëtische, zoete en tropische avond. Hoe gigantisch groot, kunnen de verschillen in onze kleine leventjes soms zijn.
