Vanwege tweede paasdag werden we door 2 vrienden bezocht. Jaren achter elkaar vierden we de paas bij hen en nu ging dat dus even niet van wege pijn en ongemak.
Fijn om ze te zien, om weer te merken dat wat je ook doet, of bent of hebt—dat je geaccepteerd wordt.
Vriendschap is een van de pijlers waarop je het volhoudt, denk ik wel eens.
Ze brachten bloemen mee, een prachtig boeket met rose, paarse en witte bloemen, die hun kopjes fier omhoog droegen. En een grote lachende paashaas van echte chocola, te lekker. Dus toen zijn hoofd er eenmaal afgebeten was, …….was het hek van……
Nu zijn zij weer weg. Van de haas zijn alleen nog twee poten en een stukje staart over en een witte bloem laat haar kopje al hangen.
Was het niet Boeddha die zei: Alle vormen zijn aan de vergankelijkheid onderworpen.
