Het culturele seizoen is met kracht van start gegaan , zo was er afgelopen zaterdag de 35 ste nacht van de poëzie in Utrecht. Hoewel ik bijvoorbeeld Antjie Krog graag had gezien en gehoord.was ik er niet.

Ik ben in de loop van die 35 jaar al zo vaak geweest, op gegeven moment is het genoeg (al klinkt dat wel heel blasé) dat geldt wat mij betreft ook voor de Kassel tentoonstellingen, maar dat is weer een ander hoofdstuk.      Maar a.s. zaterdag (23-9) is er de nacht van de literatuur in Amersfoort en daar ga ik dan weer wel naar toe. Prettig omdat die zg nacht over meerdere locaties verdeeld is. En niet alleen poëzie , zo verheug ik me beslist op Herman Koch die in de bieb zal optreden, of of op de muziek van Monir Goran in de St Aegtenkapel. Toen hij pas begon te begeleiden, heeft hij ook bij mij gespeeld in een werfkelder In Utrecht. En oh ja leuk, een literaire pubquiz met Leo Lamb in een café aan de Eem.

Nou ja : kortom literatuur dus ( ja rustig maar, ik houd ook van “gewone” dingen hoor! Fietsen, koken, reizen of gewoon hard werken.)   In Sir Edmund, de bijlage van de weekend Volkskrant kwamen afgelopen week drie dichters aan het woord die vragen gingen beantwoorden over de dichtkunst “hoe onderscheid je een goed gedicht van flauwiteiten .”

Een van de dichters die antwoord gaf op de brieven van Arjan Peters is Ellen Deckwitz.  Wat een leuke en (en bovendien) mooie vrouw is dat. Ik ben een ‘fan’ van haar, en vond het geweldig dat zij destijds een bundel van Leo Mesman en mij presenteerde. Dat deed ze leuk, professioneel en lief.   Ik ben ook een fan van haar gedichten. Nu krijg ik te horen dat ik dweep als een puber, dwepen is niet echt mijn ding, maar een puber….ja misschien blijf ik dat mijn hele leven, blij toe.

Welnu: Arjen vraagt aan Ellen of de poëzie- lezers belazerd worden door dichters, waarop Ellen antwoord: “Ja we worden belazerd als het op poëzie aankomt, althans we kunnen belazerd worden Bij poëzie zie je soms niet een-twee-drie , wat er wordt bedoeld. In gedichten wordt regelmatig om bepaalde zaken heen gekletst die zich niet eerder in taal lieten vangen, om die zaken dan juist te tonen!” En zo gaat ze door in een volstrekt heldere taal.

Ja het is een mooie dichter en een leuke meid. Nu heeft zij ook heel leuke ouders, weet ik via Facebook…Zo heeft haar vader bijvoorbeeld een kip, waar hij veel van houdt en die hij goed verzorgt.    Ik stel me voor dat mijn vader een relatie met een speciale kip zou onderhouden. Dat zou ondenkbaar zijn geweest. We hadden kippen, oh ja en die werden ook goede verzorgd, maar op een meer vanzelfsprekende manier zoals alle dieren op de boerderij goed werden verzorgd. En als mijn moeder (die elke dag alles ! vers kookte..) een kip nodig had voor de soep, dan zocht mijn vader die kip uit, hakte zijn kop eraf en liet het gemutileerde beest nog een tijd zonder kop op het erf, rond lopen tot grote hilariteit van de omstanders. Ik (als eeuwig gevoelig kind …) vond dat vreselijk, maar het was nou eenmaal zo. Op een boerderij wordt hard gewerkt en tijd voor valse sentimenten is er niet)

Afijn, stel dat het een gevoelige kip was, dan zou ze misschien denken:

“Ik ben mijn hoofd verloren

Sta er niet bij stil

Mijn eieren houd ik

Voor je verborgen

Als je daarop nog wachten wil,(t) “

Misschien dat zo’n kip dat dus wel dacht, wel zullen het nooit weten.