Bij mij in de buurt zit een supermarkt waar ik graag kom. Het is er meestal druk en er is vaak reuring, die een glimlacht bij me oproept.

Wat ik minder leuk vind, dat zijn de oud-directeuren die ik daar tegenkom. Deze heren meestal zo tussen de 60 en de 80, gaan dan zg. gezellig winkelen met hun vrouw. Arme vrouw.   De meeste van hen, zitten nl nog steeds in hun werk-modus. En als ze een leiding gevende functie hebben gehad dan is het helemaal erg, want die kunnen ze (kennelijk) niet afschudden. Bij gebrek aan onderdanen geven zij nu maar leiding aan hun vrouw.

Zo is er een van die oud-directeuren waar ik ronduit een hekel aan heb gekregen tijdens de keren dat ik hem mocht ontmoeten. Hij loopt steeds met een hoge borst en vaardigt opdrachten uit.    ‘Kijk die bananen, zie je die , nou die nemen we niet, die zijn nu al niet goed meer.’ Als zijn vrouw bijv. zegt, ‘oh de prei is in de aanbieding,’ dan schrijdt hij op de prei af, keurt hem en zegt dan : ‘noteer je wel wat nu de prijs is, zodat we bij de kassa niet geflest worden.’ Bij de speciale dranken afdeling wordt het helemaal erg. Meneer weet zo te horen precies welke wijnsoort een mooie afdronk heeft, wel of niet genoeg tanine en welke druif ervoor gebruikt is. Dit alles zegt hij op docerende toon alsof zijn vrouw (waar ik inmiddels een absoluut zwak en een grote bewondering voor heb gekregen ) een kind is.

Bij het overpakken van de boodschappen vanuit het karretje , in hun eigen Burberry winkelwagentje, komt hij echt goed opdreef. Zijn vrouw wordt dan geregeld geïnstrueerd en afgeblaft.    “Nee die appels gaan toch niet bovenop de eieren, (de eieren zitten in een stevig doosje) zie je dat niet ,stomme ezel? Hoe vaak heb ik je dat al uitgelegd, je luistert niet, let nou eens op, hoe die wagen moet worden ingepakt. Alle flessen onderin, groente in het midden, en die zak met aardappels, die draag je maar in het losse net.’

De vrouw in kwestie, in gedachten noem ik haar Anna, heeft grijzend haar, helder blauwe ogen en een mooie, enigszins droevige glimlach. Het lijkt alsof ze een harnas draagt tegen de grove beledigingen en kwetsingen. Echt van binnen kan hij haar geloof ik geen pijn meer doen, en scheiden is ook zo’n gedoe.

Arme vrouw. Zij krijgt geen kerstgratificatie, zoveel is duidelijk. En hij, wat zou hij voor kerst krijgen? Wat mij betreft een schop onder zijn kont.