De foto’s die ik gisteren dus, zo snel kreeg , nodigden mij uit tot de voorgaande reflectie , maar het beslaat natuurlijk maar een paar momenten van de dag.
De zogenaamde “Bertoli-tafel” waaraan wij samen zaten, broers , schoonzusjes,neven met hun partners, kleinkinderen en de honden niet te vergeten, die zou (wat mij betreft althans…) ook kunnen figureren in een film over le Bonheur. (al ken ik de broosheid daarvan)
Vindt u dit sentimenteel ? Bedenk dan:. Het komt voort uit de pen en de toetsen van iemand die niet verwend is op dit gebied.
In mijn jeugd zou iets dergelijks in onze familie ondenkbaar zijn. (Mijn moeder vond zoiets als gezelligheid maar tijdverslinders.) Die schoonheid en warmte die je aan zoiets kunt ontlenen, heeft zij zich zelf dus onthouden
The roots die voor altijd aan depressie en eenzaamheid gekoppeld kunnen zijn, wonden waar je maar moeilijk van Daarom een award, voor deze troost-dag.
