Soms kan alles er eenvormig uitzien en raak je vermoeid, hoewel ik dat vanwege onze “luxe leefomstandigheden” in onze Westerse wereld bijna niet hardop durf te zeggen.

Maar dan ontmoet je zomaar een aantal mensen die je even optillen. Zo maakte ik dat mee tijdens een interview dat ik met Pieter Leenheer maakte voor mijn boek met 80 plussers: “Tachtig plus, maar nog niet uitgeblust” Pieter is bijna 80, maar inderdaad nog lang niet uitgeblust.

Hij is op dit moment bijv. bezig met een boek over de beroeps- identiteit van leraren in het voortgezet onderwijs. Kortgeleden verscheen een boek dat hij samen met Nico Kussendrager schreef over de toekomst van de onderwijs- journalistiek.

Hij begeleidt nog steeds auteurs bij hun scripties en hij werkt mee aan de Nieuwe Meso.

Zoiets is prettig om te horen en hij heeft tussendoor zo’n heel verscholen gevoel voor humor, verfijnd zou ik het willen noemen.

Een ander leuk en inspirerend verhaal kwam van mijn Kunsthal –collega Trees Presser, die eigenlijk danseres is en nu onder meer workshops geeft in ‘natuurjuwelen’.

Prachtige composities met vondsten uit de natuur. Ze showde het me allemaal op haar I-phone. Verwonderd en bewonderend kijk ik er naar. Ik ben altijd weer blij als ik iets of iemand nog kan bewonderen. Of als ik geestverwantschap ontmoet. Zulke mensen weten vaak niet hoeveel troost en steun ze geven , gewoon door te zijn wie ze zijn.