Natuurlijk stond ik gisteren met veel anderen , ook met kennissen uit Berlijn, stil bij de val van de muur.
Op gegeven moment kon ik niet meer tegen de beelden op TV en op facebook. An overkill van vreugde , terwijl zoveel Oostduitsers teleurgesteld werden in hun verwachtingen. Maar daar praat je niet over op een feest.
In de namiddag bezochten we mijn dochter S. in den Dolder. De Goden waren met ons. Ze leek blij ons te zien. Ze zette thee, vieze thee, maar dat tastte de vreugde van een tamelijk rustig verlopend samenzijn niet aan. Al haar tanden moeten eruit, dat had ik al eens medegedeeld.
De schrik kruipt dan in mijn botten. Want een gebit, een vals gebit?? Ik zie het al door het raam naar buiten vliegen. Maar we hadden het niet over haar gebit en niet over Berlijn en niet over haar jarige oom. We probeerden zo luchtig mogelijk wat koetjes en kalfjes de revue te laten passeren. En omdat dat sinds lange tijd weer eens lukte, ….gingen wij (helaas zonder haar) lekker eten in een Indisch restaurant. (Indisch vanwege het geboorteland van 1001 en lekker om even de dag te vieren.) Beetje feest dus, beetje rustig feest ondanks het geraas van al die gebeurtenissen om ons heen.
Vandaag (10-11) dus weer feest, althans in het huis van mijn broer P. i.v.m zijn verjaardag. Laat ik dus ook maar eindigen met een feestgevoel, ….dat is voor U mijn vaste lezerskringetje ook fijner. (hoop ik)
