Afgelopen dag was ik heel even terug in Utrecht. Mijn bibliotheek pasje was beschadigd en ik kon (waarom begrijp ik niet goed…) een nieuw pasje uitsluitend laten maken in Utrecht. However, ik daarheen en daardoor was ik ook weer even terug bij Broese. De boekwinkel naast de Bieb op de Oude Gracht.
Dat was jaren achter elkaar een favoriete boekhandel (voor mij dan) in Utrecht. Daar kon ik uren snuffelen , met de handen op de rug gebonden dat wel- want de verleidingen waren immer groot.
Maar Broese moest weg ,toen kwam Selexys en die maakte er een zootje van, want het Broese Kemink gevoel was weg. Door particuliere investeerders is Broese nu weer terug en dat deed goed. Waarom moet alles wat goed is vanwege het geld, geld, geld,…worden afgebroken??
Zo ook de arme V&D – ook daar kwam ik 40 jaar achter elkaar. Ik kende daardoor nogal wat verkopers/sters/ die daar al jaren werkten. Zo was/is /daar een man die ik altijd meneer Vroom noemde, en hij noemde mij mevrouw S. Hij heeft geloof ik op alle afdelingen ooit gestaan. Ik leerde hem kennen toen ze nog tenten verkochten (ja, echt waar!) We hadden altijd veel plezier samen, zoals dat gaat met oude bekenden die een zelfde gevoel voor humor hebben.
Afgelopen middag ben ik weer even langs de oude V&D gegaan (ik had toen nog niet gehoord via het journaal dat V&D ‘gered’ is…..trouwens wat heet gered. Hoe lang zal de onverschillige investeerder Suncapital daar in het zonnige Florida nog meewerken als de winst niet zal stijgen??)
Anyhow ik bezocht de heer Vroom (ik ken zijn echte naam ook wel en gelukkig kon de klantenservice mij vertellen waar hij nu ‘stond’.) Hoe is het, vroeg ik hem, nadat hij me blij begroet had. “Nou ja zei hij, “ hoe is het, hoe is het? Ik probeer de moed erin te houden, maar mijn vrouw slaapt slecht door deze onzekerheid. Wij weten niks. Het enige wat we horen dat komt via de sociale media. Misschien is het vandaag mijn laatste werkdag, wie weet.
We zouden volgende week, in de krokusvakantie, met de kleinkinderen naar Texel gaan, maar ja dat staat nu op losse schroeven want als ik morgen geen baan meer heb……”…
…
Afijn, de vrouw van meneer Vroom kan weer slapen. Voor zolang het duurt.
