Ik mocht vandaag aanwezig zijn op een bijzonder symposium in het VUMC. Zij houden zich al jaren bezig met de speciale relatie die er kan bestaan tussen geneeskunde en allerhand vormen van literatuur. Dit jaar was het thema : Levenseinde.
Het symposium was bestemd voor werknemers in de gezondheidszorg , artsen, docenten en verpleegkundigen. Maar ook voor schrijvers en dichters die zich met dit onderwerp bezig houden. Jaarlijks worden uit die categorie sprekers uitgenodigd .
Een select groepje trad vandaag aan. Maar oh, ”what a lovely audience “hadden zij in die gehoorzaal, die tot de nok toe gevuld was met de fine fleur van medisch intellectueel en artistiek geïnteresseerde personen. Hier werden geen parels voor de zwijnen geworpen. Hun schittering werd op waarde geschat door dit publiek.
Willem van Tilburg bijvoorbeeld, ging delicaat in op het onderwerp suïcide en stond stil bij Flaubert en zijn Madame Bovary en bij de koperen tuin van onze eigen Simon Vestdijk, over de zelfmoord van het meisje Trix (beide dames grepen naar arsenicum, maar dit terzijde)
Willem Jan Otten tekende voor een zeer verzorgde publiekslezing , waarin hij er niet voor terugdeinsde om ook stil te staan bij momenten van uitzichtloosheid die hij in zijn eigen leven, had gekend. Hierbij greep hij ook even terug op de recente zelfmoord van Joost Zwagerman en Rogi Wieg.
De dichter des vaderlands, AnneVegter, las heel mooi eigen poëzie voor, en werd daarin jaloersmakend fraai, ondersteund door jazzy klanken op een elektronisch versterkte gitaar van Corrie van Binsbergen.
Ook was er o.m. de bekendmaking van het prijswinnende gedicht van de VUMC poëzieprijs. En dichtend vriendinnetje had daaraan deelgenomen met een behoorlijk autobiografisch gedicht over de dood van haar moeder. Ze kwam terecht in de top 10-.Bravo. De voorzitter van de jury Kristien Hemmerechts (waar ik toch al een zwak voor heb vanwege haar volstrekt authentieke optreden en natuurlijk ook vanwege haar schijfstijl) maakte de winnaar op een plagend,originele wijze bekend. Het werd Gerard van Hameren met het gedicht ‘ Tuinman.’
Deze bijzondere dag werd afgesloten met een ontroerend interview waarin de Israëlische schrijver David Grossman zich uitsprak over rouw en het proces van rouwen, naar aanleiding van de dood van zijn zoon.
Vanochtend dacht ik: hoe zal dat zijn: een symposium over het einde van het leven? Ik weet nu—- dat het bij mij voor een onverhoedse verrukking zorgde!
Met Marlies heb ik ontzettend genoten van deze prachtige bijeenkomst in de vumc. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik zulke mooie bijeenkomsten mag en kan bijwonen. Vooral de publiekslezing verzorgd door Willem Jan Otten heeft mij zeer geraakt. Het zou ontzettend fijn zijn als ik de tekst zou mogen ontvangen.
Ook de prijswinnaar van de vumc Poëzieprijs sprong eruit voor mij met veel humor. Ik heb 5 jaar in een hospice gewerkt en ben de humor daar vaak tegen gekomen. Tenslotte bedank ik Marlies Souren voor haar snelle, levendige weergave van een hartverwarmende middag.
Vriendelijk groetend,
beste Lilian, jij hebt het dus ook zo kunnen waarderen. Terecht. Dank voor je reactie! dat voelt goed.
Tja de tekst van W.J. Otten—- Misschien kan die opgevraagd worden via events@vumc.nl