In het stemlokaal afgelopen ochtend zat een oude man buiten het lokaal op een stoeltje. In een soort kleurboek zette hij groot een kruis toen ik naar binnen ging.
“En goed gestemd?” vroeg hij toen ik buiten kwam. “Want ik heb je genoteerd hoor. Er zijn vandaag al 7 mensen geweest. Ik houd het bij voor de koning.”
Het lokaal zit in een verzorgings- huis en hij is volgens mij ‘de tel’ een beetje kwijt. Maar een leuk begin van de dag was het zo wel.
Stemmen gaan is heel wat prettiger als stemmen horen, hetgeen bij mijn jarige dochter geregeld het geval is. Die stemmen kunnen kwaadaardig zijn en je tot wanhoop drijven , zoals ook bleek uit de afscheidsbrief die de depressieve Virgina Woolf achterliet voor haar man , waarin ze o.m. schreef: “ik begin weer stemmen te horen en ik kan me niet meer concentreren. Dus ik doe wat het beste lijkt om te doen.” In haar geval betekende het dat ze zware stenen in de zak van haar jasje deed, de rivier de Ouse inliep en verdronk.
Gelukkig hoorde mijn kind vandaag geen stemmen en mocht 1001 zelfs een foto van ons maken voor op Facebook.
