Ik vond het maar een griezelig verhaal van die grottendeskundige die in Zwitserland dacht ik, in een spleet van een grot viel.
Ja misschien klopt het zo niet helemaal , maar zo heb ik het onthouden. Men weet niet hoe ernstig hij gewond is. En het duurt nog wel een week voordat ze hem kunnen bereiken .
Gewond? Alleen, in zo’n keiharde donkere grot. Geen dokter of winkel in de buurt. Hoe krijgt hij eten? Dat persen ze er doorheen zegt 1001. Ook daar kan ik me niks bij voorstellen.
Maar het meest opmerkelijke in het verhaal rondom dit tragische ongeluk was het nieuws vanmiddag (dinsdag 10-6) op de radio. : “De hulpteams zullen hem in onderdelen naar boven halen”.
Dan draait mijn voorstellingsvermogen meteen op volle toeren. In onderdelen? Waar beginnen ze dan mee? Met het hoofd, de voeten of met onderdelen van ledematen?
Genuanceerd?
Vanmiddag ging ik naar de Blokker omdat we op zoek zijn naar een hoes voor de nieuwe Parasol. Zo heeft elke dag zijn grote en kleine besognes.
In de winkel stond een man te schreeuwen dat hij geen waar voor zijn geld had gehad en ook al had hij de bon niet meer, hij moest en zou zijn geld terug hebben. Het hele verwijt klonk als ‘van dik hout zaagt men planken.’
Ik liet de vraag over de hoes even liggen en glipte weg.
Ik dacht aan de uitspraak van Couperus:
“In het leven en ook in de taal, zijn nuances werkelijk alles.”
