Het koningsgraf, dat was de titel van een dichtbundel van Bertus Aafjes die ik (zo’n tig jaar geleden)van een toenmalige geliefde kreeg in de tijd dat ik zelf gedichten maakte , die geïnspireerd waren door Pyramides.
Ik kende wel de titel : “Voetreis naar Rome “waarmee Afjes kennelijk zijn eerste roem vergaarde, maar ik had nog nooit iets van hem gelezen. Het Koningsgraf was voor mij destijds niet minder dan een schok. Zoveel gedachtes en beelden uit die sonnettenbundel waren voor mij op dat moment treffend en herkenbaar.
Ik vond het daarom mooi om naar een portret van Aafjes te gaan luisteren en kijken bij Salon Saffier in Utrecht. Bovendien was ik benieuwd of de biograaf van Aafjes ( Rob Molin) familie was van Lei Molin, de schilder die ik altijd heb bewonderd. Lei behoorde tot de zogenaamde Amsterdamse Limburgers , ik hield van de lyriek en de verfstreek in zijn werk. Ik was ook heel trots toen hij in mijn galerie kwam kijken naar de tentoonstellign van Theo Kuipers bijv.
Anyhow, Rob Molin blijkt een volle neef van Lei zaliger te zijn. Dat was al aardig en nog veel aardiger was en is het feit dat hij (Rob) zich de moeite heeft getroost om een vuistdikke biografie over de schrijver van het Koningsgraf te maken.
Daan Cartens die hem interviewde wist hem bijzonder aardige anekdotes over Aafjes te ontlokken alsook de motivatie om over die dichter, die een beetje uit de gratie geraakte te gaan schrijven.
Het schijnt dat Aafjes er van langs kreeg van recensenten na de komst van de experimentele poëzie en toen Komrij ook nog eens een vernietigend stuk over hem schreef, hing hij zijn poëzie- lier teleurgesteld aan de wilgen. Gelukkig schreef hij nog wel de poëtische verhalen over de rechter Ooka.
Maar zijn dichtader bleef jaren lang gesloten. Totaal op slot.
Na een kleine 30 jaar (30 jaar….!) pakte hij volgens de biograaf zijn troubadourspen weer op.
Dat geeft de burger met een writers block (zoals ik zelf bijv.) toch weer moed, hoewel ik over 30 jaar allang dood en gecremeerd zal zijn.
Zou ik na mijn herleving dit kunnen schrijven?
‘Liefhebben is opgroeien in verdriet
en dan, in de berusting van het zwijgen,
de toppen van het leven te bestijgen,’
