Dat was ff scchrikken en volstrekt niet de bedoeling. Vorige week ben ik in het parkje in de buurt van mijn huis nogal flink (waardoor?) onderuit gegaan.
Misschien liep ik te dromen, weet niet, in elk geval struikelde ik over een leeg bier blikje en viel vervolgens pijlsnel voorover. Bam!! Niet fijn.
En in zo’n kort ogenblik gebeurt er van alles. Tanden door de lip, beschadigde neus, beschadigde mond. Pijnlijke knieën handen en ellebogen en daarna een scheurende hoofdpijn, omdat het hoofd ook al niet leuk vond wat er gebeurde.
De hele afgelopen week word ik pijnlijk herinnerd aan de val.
Ik heb zelfs overwogen of ik misschien met een rollator moet gaan lopen, omdat ik absoluut niet kan achterhalen wat er nou precies gebeurde. Black-out? Alleen maar die struikeling, Last van de zwaarte-kracht? Ik weet het niet.
Straks toch weer werken in de kunsthal, kijken hoe lang ik het vol ga houden.
Afgelopen maandag hadden we bijv een fantastische excursie die ons aangeboden werd door het Rijksmuseum. Allerlei geheime plekken van het gebouw bezocht plus een voorstelling in het inpandige theatertje en daarna naar de Teekenschool. En voor het eerst van mijn leven mocht ik vlak bij de nachtwacht staan en voor he eerst vond ik hem mooi. Maar daarna was de rek eruit en zakte ik zowat door mijn hoeven. Min of meer naar huis gevlucht. En op bed neergevallen.
Zo zie je één moment kan zomaar alles veranderen.
Dit zal dan wel een voorbeeld zijn van: “ de mens wikt maar God beschikt”Zou het?