Afgelopen ochtend toch maar gekeken naar de twee Heilig- verklaringen. Twee grote foto’s van de gloednieuwe Heilige pausen, de gepensioneerde paus , en de huidige nog uitvoerend paus. Elke keer weer een fraai gezicht dat stampvolle plein voor de St. Pieter. Waar zouden al die mensen voor komen, waarom willen ze het met eigen oren en ogen meemaken? Ik weet het niet, ik zou juist op zo’n moment liever niet zo crowdy opeengestapeld staan.
Hoe dan ook, mooi om te zien, via de TV dan. En mijn God, wat heeft die Franciscus een gigantische staf om zich heen. Dan mag Antoine Bodar wel mopperen dat hij de leefstijl van de paus te sober vind. Die staf is er toch maar.
Ik ben blij dat er nu weer 2 verse heiligen zijn , zo kun je zien dat Heiligheid ook nog van deze tijd is. (Al wordt er nu al getwijfeld , of de Poolse paus niet te snel heilig werd verklaard.)
Aan een heiligverklaring gaat een zaligverklaring vooraf. In het zuiden hadden wij ook iemand die zalig verklaard werd, nl. Pater Carolus Houben uit Munstergeleen.. Op gegeven moment moesten er nieuwe spullen in het geboortehuis van de pater komen.
Mijn ouders die zeer katholiek waren , werden op zekere dag (wsch. vanwege de missionarissen in de familie van mijn moeder,) benaderd voor giften. Maar mijn vader die niet van “ouwe spullen” hield gaf hen liever, de helft van het interieur van mijn oma mee. Wij woonden in het geboortehuis van mijn moeder. Tinnen borden, tinnen vazen en schalen, een eiken trapje, een staande klok en antiek aardewerk. Hup, weg ermee!
Nu weet ik niet of de pater het ooit tot echte Heilige heeft geschopt. Wel weet ik dat zijn geboorte huis en een speciale kapel , inmiddels een bedevaartoord is. Toch eens gaan kijken of ik daar nog iets van die spullen terug zie.
