Dat vond ik heerlijk, een collega had me erop geattendeerd dat je als dichter mee kon doen aan Taalwater.
En vandaag was dat in de prachtige Bieb op het Eemplein in Amersfoort.
Ben je zenuwachtig vroeg iemand mij.
Nee, dat was ik niet, want ik vind in de spotlights staan, een van de leukste dingen die ik kan bedenken.
Behoefte aan aandacht kan men denken. Dat is onjuist. A : kun je wel behoefte aan aandacht hebben maar als je er niks van bakt op het podium, dan glij je uit.
B. Ik ben wat optreden betreft, eigenlijk mijn hele leven al een soort missionaris (zelfs bij het schooltoneel voor de ouderavond, als 8 jarige…) Ik vond en vind het nl. leuk om mijn best te doen, omdat ik op die manier degene die komt kijken of luisteren niet teleur wil stellen.
Ik kon weer lachen (positief bedoeld) om Jack Terrible die een gedicht voorlas over de Sharia. En dat klonk dan ook vooral als: Sharia, Sharia, Sharia. Niet grappig, (die beweging) maar klonk wel zo.
Jolanda Oudijk las 2 korte verhalen voor, waarvan vooral het verhaal over, De bom , n.a.v het lied van “Doe Maar” destijds (‘laat maar vallen, want het komt er toch wel van’..) Zij verplaatste zich daarin goed in een klein meisje dat zich afvraagt wat het verschil is tussen een zure bom en de bom.
Eva Vleeskruyer die een aantal jaren jazz sessies bij muziekcafé Miles organiseerde probeerde voor haar baby Hey Jude te zingen. Zij gaf mij een compliment over een jazz-gedicht dat ik toevallig had uitgekozen.
Later zaten we bij elkaar in het Kade café, gewoon een groep mensen rond een tafel, zou je kunnen denken. Maar deze groep mensen zat daar met verhalen en gedichten in het hoofd.
