Het leven op de aarde vind ik geregeld wonderlijk en onbegrijpelijk
Ik wil nog maar zwijgen van het universum, daar horen wij immers ook bij?
Vroeger hadden wij de maan en het mannetje dat daar woonde, dat was bekend, en overdag was er dan de zon. Die boven ons hing en al of niet voor warmte zorgde.
Nu ik als vaste toezichthouder in de kunsthal A, frt ( de afgelopen vier jaar ben ik daar geregeld) sinds september van dit jaar wordt geconfronteerd met een enorme oranje bol (de planeet Mars) aan het plafond van de grote expositiezaal ben ik me veel meer bewust geworden van het leven in het universum. Mars is de planeet die het dichtste bij onze aarde ligt. Maar volgens Govert Schilling ruimtevaartdeskundige, is elke ster die wij kunnen zien ook en planeet. Nou dan ben ik helemaal beduusd, het idee dat er miljoenen planeten boven ons rond cirkelen. Ik had van de week een enthousiast groepje Marokkaanse kinderen binnen en die vroegen wat eigenlijk kunst was aan de grote foto van het sterrenstelsel die ook in de kunsthal te zien is. Ik vertelde hen dat ik die foto zo prachtig vind omdat die me herinnert aan de weinige keren dat ik bijvoorbeeld in een afgelegen dorpje in Kroatië waar totaal geen stads- verlichting is, dat ik daar s’’ avonds al eens vol bewondering en verbazing naar de lucht vol flonkerstenen heb staan kijken. Dat iemand daar een foto van weet te maken dat is kunst. En bovendien ,of het al geen kunst is om een groot uitspansel te maken en dat dan vol te hangen met miljoenen sterren en andere hemellichamen. Ze waren er stil van en terecht.
Mars; waar deze tentoonstelling op dit moment dus over gaat (nog tot 12 januari te zien) werd door Carl Sagan ooit beschreven als ‘een mythische arena , waarop we onze aardse hoop en angsten hebben geprojecteerd.” Dat kan ik zo snel niet terugvoelen, wel vervult Mars (waar wij (Nasa dus) al eens zijn geweest. Een wereld buiten onze eigen wereld.
Op gegeven moment schijnen we daar dus echt naar toe te kunnen. Ik zal daar niet bij zijn want het duurt wellicht nog 50 jaar en bovendien zou ik het veel te koud vinden. Het is daar gemiddeld 60 graden onder nul. Gelukkig trouwens dat het nog zo lang gaat duren want dat zal Trump ook niet meer meemaken, want anders zou hij zich daar ook weer mee willen bemoeien.
De Amerikaanse vlag op Mars, Bah! Het is nou juist zo mooi dat we kunnen dromen over die wonderlijke wereld boven ons, maar dat die juist van niemand is( en dus van iedereen) Onze eigen mooie planeet die dagelijks wordt aangevallen, mishandeld en afgemat , die is ook van iedereen, maar in de praktijk blijkt dat vaak niet zo te zijn.
Overigens zag ik vandaag , ja echt, this very day , dat op internet nieuwe prachtige ruimte foto’s worden gepubliceerd (zoek opdracht: Nasa space pictures of planets) Absoluut de moeite waard om te bekijken . Als kunstenaar bijv. kun je daar je vingers bij aflikken.
Trouwens wat het woord Space betreft: wij hebben in de kunsthal ook een knutsel afdeling waar kinderen tijdens deze tentoonstelling de gelegenheid krijgen om pakken te bedenken voor papieren Marsmannetjes. Zo was er laatst een prachtig ‘aangekleed’ mannetje te zien, waar (door een kind geschreven,) bij stond: “Dit is een Spees-koi-boy “en dat mannetje heeft zelfs een revolver in zijn hand of is het een laser gun? Zo zie je, dat zelfs een kind al aan wapens denkt voor het universum. Laten we asjeblieft, asjeblieft, voorlopig met de voetjes op de aarde blijven en kijken hoe we het hier leefbaarder en fijn kunnen maken.