“Wat was nou het mooiste vorige week ? “is mij nu al verschillende keren gevraagd.

Wel: Het mooiste was voor mij de masterclass met Arthur Japin, het werd niet zozeer een masterclass, alswel het verhaal van zijn leven en de relatie van dat leven met zijn schrijven. Wat een bijzonder mens, ik keek de woorden uit zijn mond. Heerlijk en hij is daarnaast grootmoedig en gul, hij “geeft” en dat kun je niet van elke schrijver zeggen.

Daarnaast vond ik het heerlijk om weer eens even in Frankijk te zijn, de overweldigende natuur, de taal, het specifieke-‘ je ne sais Quoi’.

In de spaarzame namiddag -pauzes even, bijna stiekem op een terrasje naast mijn hotel , die heerlijke espresso of een Pastis met een kannetje water. Vakantie gevoel, …maar ja , daarvoor was ik er  niet natuurlijk.    Vakantie , foei. Het was een werkweek, en dat werd het ook wel door de veelheid aan therorie die we kregen, over verhaallijn , plot en het belang van krakende zintuigen bijv. Dat alles gaat mijn hoofd in de komende weken nog wel eens uitpakken. Dan de aanwezige collega’s , zo leuk om mensen te leren kennen die je daarvoor nog nooit ontmoet had. De Belgische collega bijv. die worstelt me de gevolgen van de corrupte daden van een van zijn hoofdpersonen in een boek over Nicaragua. De collega uit Wenen die zijn ervaringen met Shiatsu en andere oosterse massage techniek wil vastleggen in een boek. Elk van ons probeert de taal in een gewenste vorm te kneden. We zitten in hetzelfde schuitje en dat voelt prettig.

En dan blijft de taal natuurlijk in de hoofdrol voor mij. Ik vind het prachtig om te horen hoe mensen formuleren, hoe taal in staat is verhalen te maken.

Mijn eigen doel, omtrent het maken van een brievenboek werd niet gehaald, hoe pak je dat aan? Maar als je geen goed antwoord krijgt op een vraag , dan is de vraag niet duidelijk genoeg gesteld denk ik. ( En de brieven die ik al schreef met H.V. mijn lieve schrijfgenootje, die zal ik , zullen wij/ toch gaan uitwerken. Ze zijn zo echt.)

Bij thuiskomst waren er positieve verassingen , mijn 8….planten op het balkon stonden er dankzij de goede zorgen van mijn buren, weer kek bij. En er waren al 3 mailtjes met fijne reacties op mijn nieuwe bundel. Hoera ! en de aanblik van mijn prachtige appartement stemde me meteen weer dankbaar.

Wel gek, zo lang naar die schrijfweek uitgekeken en dan hop, in een vloek en een zucht is het alweer voorbij. Bijgezet in het archief van de her-inne-ringen.