Na het zoeken in een labyrint thuiskomen in een reis.
Mijn vriendin Leidy die ik al 57 jaar ken en met wie ik al heel wat existentiële levensmomenten heb gedeeld, die showde mij vanmiddag een kunstwerk dat een labyrint voorstelde. Ze wilde dat ik daar even doorheen liep terwijl zij een foto maakte . Die stuurde ze me op met de tekst: ”Het was weer als vanouds, maar wel sadder and wiser. Het leven is een labyrint dat je niet de weg wijst. Maar waarin jezelf je weg moet vinden.”
En ja inderdaad zo voelde ik dat eigenlijk zelf ook , toen ik vanmiddag het geheim van dat labyrint probeerde te doorgronden.
Toen ik thuis kwam wilde ik onder invloed van de emoties die we samen weer hadden gedeeld, .eerst een uurtje op de bank gaan liggen. Maar tegelijk ook kijken naar de uitzending van Zomergasten, waarin Glenn de Randamie , bij ons beter bekend als Typhoon , drie uur lang vertelde over de gebeurtenissen die zijn leven mee hebben vormgegeven. Hij vertelde het als betrof het een reis gevuld met “hartenzaken en liefde “ Ik zat uren gekluisterd aan de bank. Ik werd geraakt, dat is zacht uitgedrukt. Ik herkend alles wat ik zag en hoorde , zo als ik het alleen al eens had meegemaakt bij een uitzending met dans van Pina Bausch
Dit was nu geen dans maar vooral muziek met jazz in de hoofdrol. Oh ja Glenn , jij liet mij zomaar even in de spiegel kijken en luisteren naar Jazz .Welke rol heeft de jazz (die ik via mijn overleden man en vriend Wim Sprij heb leren kennen) in mijn leven gespeeld? Een grote rol, een rol op mijn zoektocht in het particuliere labyrint van mijn leven .De vrijheid en de herkenning die die ik daarin vond , die was er nu ook weer. Zo ook in een fragment uit een Zweedse film waarin een zangeres tijdens een dramatische sfeer in haar koor toch besluit om haar lied te gaan zingen: “Ja ik wil vrij zijn, mezelf zijn, ik wil gelukkig zijn, dat zingt ze uitvolle borst.”
En ik kon bij alle muziekfragmenten ,die hij had uitgekozen alleen maar ademloos en soms huilend van ontroering toekijken.
Ja, oh ja ik ben geen meisje van 25 meer , maar zowat een halve eeuw verder, maar ik merk dat ik in de kern, nog steeds dezelfde ben. Okay ,sadder and wiser maar nog steeds echt en precies dezelfde die ook uit volle borst zingt: “ Ik wil gelukkig zijn” en alleen al doordat ik het terugzie en herken in de genoemde beelden, dat maakt dat ik me op dit moment inderdaad even gelukkig voel. Gedragen herkend en erkend.
Okay ik ben niet meer jong volgens de kalender , maar toch nog wel, dezelfde drijfveer. Ik wil gelukkig zijn en ook gelukkig maken.
En met de hulp van dit soort beelden en van alle goden en engelen en de hulp van aardse vrienden en overleden vrienden, zal ik het ook weer worden. Ik moest er misschien wat langer dan gemiddeld op wachten en ervoor vechten, maar ik kan gelukkig maken met mijn eigen licht , want ik kan en wil Gelukkig zijn.
