Ja zo kun je dat wel noemen.
Nadat wemaandag eindelijk ariveerden, bleken we uit een kluisje. ?
Welk kluisje ?? Dat met een bepaalde code konden openen, onze sleutel konden krijgen.
Geen receptie te bekennen, nee hoor die bevindt zich in Brussel.
Uiteindelijk gaf een andere gast ons zijn code en het kluisje bleek een roestend postbusje. Trappen oplopen met koffers en andere zooi (neem toch niet zoveel mee…!). Sleutel doet het niet, Nadat een sterke vlaming zich ermee bemoeit…
En het slot zowat geforceerd wordt en de deur er kreunend bijhing waren we binnen. (Terwijl ik dit probeer te noteren, leuk voor later….stopt de Wifi in Cafe de Paris, waar we nu 2 dagen later op ape gape liggen, dus even wachten.)
O.k. Vervolg: we hadden volgens de folder recht op een terras met meubilair….er ligt inderdaad. Iets wat op een terras lijkt, maar geen meubilair
En er is een bed, ja dat klopt, maar dan is de zg. Slaapkamer ook meteen gevuld…….Even naar het enige cafe in de buurt, daar had ik niet naar het toileg moeten vragen en de verkeerde deur inlopen. Oeff d ekeuken , een zootje en de ratten hadden vrij spel, twee lange staarten schieten weg.
Dan maar even naar het natuurreservaat en het strand waar we o.m. voor kwamen. ja hoor , op 100 meter afstand, pardon ??
Na 25 minuten lopen door een zompig duingebied, zien we de zee als een fata morgana opduiken .
Laten we ergens in een zaakzonder ratten op het menu, iets eten.
Maar in de verre omtrek is niks helemaal niks. Ah toch een Lidl…..dan maar van alles inslaan. Koken, opeten, omvallen en 12 uur aan een stuk door slapen.
Dat was prettig, dat wel.
