Verheug ik me op om morgen (dat is dus eigenlijk vandaag….) met kunstlievend vriendinnetje naar het gemeentemuseum in de Hofstad te gaan om Rothko te zien.
Op zijn doeken, zeker die, waar je echt ingezogen wordt, daar kan ik nogal eens emotioneel op reageren.
Nu zit ik nog thuis aan mijn bureau en ben ik al emotioneel d.w.z. boos, ik kan mijn museum kaart niet vinden. Dat ding kost zowat 60 € en net nu ik hem nodig heb, kwijt, —-verloren.
Ik moet mezelf toespreken en zeggen dat het verlies van een museumkaart niks voorstelt als je het vergelijkt met al die mensen die een geliefde verloren hebben bij de vliegtuig-ramp.
Maar of je zo bij dit soort onvergelijkbare zaken kunt redeneren?
