Shoppen of zomaar een beetje stadten met je dochter. ??
Voor veel moeders (jaloersmakend) is dat heel gewoon. Voor mij en mijn dochter helaas niet. Zij zit (zoals mijn vaste lezers weten) in een psychiatrische inrichting en dan is een bolwerk zoals een drukke stad, eigenlijk drie bruggen te ver.
Veel te veel prikkels en daardoor angstaanjagend voor haar.
Nu heeft zij een nieuwe begeleider die al maanden bezig is om haar een heel klein beetje te socialiseren. En daarbij hoort dan ook , dat je fatsoenlijke kleren
draagt, je haar kamt, schoenen draagt waarop je kunt lopen en ‘s nachts niet in je daagse kleding maar in een nacht-outfitje slaapt.
Hoewel mijn dochter (met haar vernielde brein) al die zaken al jaren niet meer van belang vind……(vroeger wilde ze mode-ontwerper en fotograaf worden) slaagt hij er soms in om haar een beetje te overtuigen.
Dus fietste hij vandaag met haar vanuit den Dolder naar mijn huis in Amersfoort en gingen we onder zijn leiding naar de stad.
Er werd een pyama gevonden en ze wilde zowaar —-ook nog even buiten op het V&D terras zitten voor een consumptie ( en roken natuurlijk, want het nicotine-gehalte, in de aderen moet elk uur worden aangevuld…..)
Maar voor mij waren dit, hoe dan ook, een paar kostbare uren, met de onvermijdelijker eenzaamheid achteraf , als ik zie hoe ze uitgeput en al totaal afwezig, weer op haar fiets stapt.
