Zo heette het avond- onderdeel in de feestende bibliotheek in Amersfoort. Beneden in de hal begon het al , want daar trof ik Bernhard Christians, van wie ik al jaren een fan ben en met wie ik het voorrecht heb gehad al twee keer met hem op te treden.
Samen met Tine Moniek had hij een act achter een schrijf-tafeltje. Je mocht een herinnering inleveren en na een uur, had hij dan een gedicht van die herinnering gemaakt. Dit gedicht zou hij dan voordragen, (is ook gebeurd,) en vervolgens kreeg je het uitgetypt en wel in een plastic mapje aangeboden.
We beluisterden een interview met Thomas Verbogt en Hans Munsterman de laatste praatte het meest vanuit het hoofd van de schrijver en dat is toch wat je verwacht op een lezersfeest.
Bij een tamelijk wetenschappelijke lezing (de Boeken-apotheek) over het heilzame effect dat boeken op lezers kunnen hebben, viel de zaal een beetje in slaap. Teveel cijfers, namen, jaartallen. De goede man kan wsch. wel een goed betoog schrijven maar miste het talent dat nodig is om het ook voor het voetlicht te brengen.
Gelukkig waren er ook wat vrolijker momenten bijvoorbeeld met het zangkoor Margootje, die een bijzonder komisch lied hadden waarbij ze improviseren op de tekst van Annie Schmidt over de fuchsia, die een tupperware doosje werd.
Tot slot : Het gedicht over de herinnering van een instortende balk op de hooizolder (en mijn vader met een bloedende wond aan zijn hoofd) ligt hier voor me.
Voor Marlies: staat er boven en de laatste regel is : “Vanaf dat moment wist ik dat alles kan breken.”
