Natuurlijk was ik als (wsch.) vele andere collega-dichters dol op Leo Vroman en zijn unieke kijk op de wereld die ook vaak in zijn gedichten tot uitdrukking kwam.
Als iemand mij binnenkort zou vragen, heb je nog een idee voor een cadeautje: nou dan weet ik het wel:
Geef mij maar het boek van Mirjam van Hengel: “Hoe mooi alles.” Over de liefde tussen Tineke en Leo, al bijna poëzie op zichzelf…
In een van zijn laatste gedichten dat ‘de vermindering’ heet .Schreef hij :
‘Fijn hoe we samen passen
Want we zijn aan het verminderen
Maar we hebben al volwassen
en schattige kleinkinderen.”
(oh ja –doe mij zo;n opa!!)
Hij eindigt met:
“Ik merk dat ik nu van
De buitenwereld niets meer mis
Als dat geen liefde is
Wat is het dan.”
