Nu ik vanwege mijn pop-up dichterschap (zo leuk!) bijna dagelijks even in het pop-up- museum kom, (by the way, niet zomaar gaan hoor, als u eens wilt kijken naar de tentoonstelling, o.i.d. kijk op de website of er die dag speciale activiteiten zijn (stichtingsmaak.nl/programma) zie ik nu vaker dan normaal, oudere mensen.
Zij wonen nl. in een appartement van het Pieters en Bloklands Gasthuis, waar het tijdelijke pop-up museum ook gevestigd is. Dit prachtig monumentale pand in het centrum van Amersfoort (achter het stadhuis) is omgebouwd tot een modern verpleeghuis voor o.m. ouderen met dementie. Sommigen daar zijn “partner van.” Zij willen hun geliefde die lijdt aan de ziekte van Alzheimer of aan Dementie, (= niet hetzelfde begrijp ik nu) niet in de steek laten. Maar voor alle bewoners geldt dat dit hun laatste “huis”is. Op weg naar de uiteindelijke laatste plek.
Hoe mooi past het gedicht van Gerrit Achterberg (behept met een aantal stoornissen, maar wel een prachtige dichter!) hierbij.
Aan het roer dien avond stond het hart
Het scheepte maan en bossen bij zich in
En zeilend over spiegeling
van al wat het geleden had
voer het met wind en schemering
om boeg en tuig
voorbij de laatste stad.
