Zaterdag begint de boekenweek.! Fijn.
Dit jaar is het thema: “ waanzin, te gek voor woorden”.
Vanavond zag ik een interview met Maarten Biesheuvel. Maarten is vaak depressief en ook al vaak opgenomen geweest.
Ik vind Maarten eigenlijk altijd grappig in zijn woordkeuze en gedrag, niet alledaags. Maar wat is normaal?
Deze keer was hij ook nogal warrig in zijn tekst, hij vroeg bijvoorbeeld waarom ze hem kwamen storen. “Ik wil rust” zei hij en stak nog eens een sigaartje op, waarna hij ook nog een stukje piano speelde.
Zijn vrouw Eva, al sinds het gymnasium zijn steun en toeverlaat, reageerde ook op het thema.
Ze zei rustig, “ja Maarten is eigenlijk het voorbeeld van een krankzinnige.”
Het zal best waar zijn en niet slecht bedoeld want Eva is een en al liefde voor Maarten. Maar het woord alleen al bezorgt mij altijd de koude rillingen. Mijn dochter kan zich immers ook al jaren uiterst vreemd gedragen als ze angstig is, wanen heeft, of wanhopig is en achterdochtig.
Ik heb een krankzinnige gebaard. Inderdaad : waanzin is te gek voor woorden.
