‘Ach’ zei de muis, ‘de wereld wordt met de dag kleiner. Eerst was ze zo groot dat ik bang was, ik liep verder en was blij dat ik eindelijk rechts en links in de verte muren zag, maar die lange muren lopen zo vlug op elkaar toe, dat ik al in de laatste kamer ben en daar in de hoek staat de val waar ik inloop.’—— ‘Je hoeft alleen maar je koers te veranderen, ‘zei de kat en vrat haar op.
Deze zg fabel van Franz Kafka, spreekt mij aan op het punt van koers verleggen.
Soms ben je zo gefocust ergens op of in beslag genomen (door verlies, verdriet, drukte etc.) dat je een andere mogelijkheid over het hoofd ziet.
Nou moet die andere mogelijkheid natuurlijk niet bestaan uit opgegeten worden, hoewel, als je bang bent voor de val—maakt het ook niet meer uit. Of je door de hond of door de kat gebeten wordt…
In mijn concrete geval verlegde ik mijn koers t.a.v mijn werkkamer. Vroeger Studio geheten en nu veranderd in Little Office, dit vooral vanwege het verschil in ruimte, ik had in Utrecht in Oudwijk een prachtig grote werkruimte en in mijn huidige huis was het kiezen tussen een grote woonkamer of een grote werkkamer.
Dat viel natuurlijk vooral positief uit voor mijn woonkamer, die ook echt groot , fris en licht is en daardoor voor dagelijks woongenot zorgt.
Maar goed, terug naar het kleine kantoor, de studeer-logeer-afdeling. Daar moest en moet dus (van mij) een logeerbed in voor evt.logees , maar ook een bureau.
En – hoe het ook zij, op die manier werd mijn werkplek het stiefkind van de logeerplek. Ik begreep op gegeven moment dat ik echt “mijn koers moest veranderen” ten opzichte van de beschikbare ruimte. En op zekere nacht kreeg ik een Lumen !
De ruimte moest omgekeerd. Het bed kon makkelijk onder het raam geschoven worden. En de andere kant van de relatief kleine ruimte kon dan in zijn geheel worden ingenomen door een of twee werkbladen. En die moesten dan ook meteen maar van ech hout worden , want daar ben ik als “Hout-lover” het meest dol op. Samen met een slimme en bekwame klusser is het idee uitgewerkt. De logeerplek heeft er niet onder hoeven te lijden, integendeel .En nu zit ik zelf achter een mooi houten bureau met aflegruimte en ook genoeg plek om mijn kat Slash (die niet op de muis van Kafka loert..) op mijn vingers te laten kijken.
