Bij het woord terreur en terrorist krijgen we nu natuurlijk meteen vreselijke beelden op ons netvlies. En echt niet alleen de treurigheid van al de doden in Parijs j.l.

Nu zitten we in de kerstmodus- nog een paar dagen en het is weer zover. Jingle Bells, stille nacht en dure kerstmaaltijden met even zo veel dure kerst-kleren, parfums en sieraden (althans voor een deel van de westerse wereld.)

Vaak denk ik: ik doe er dit jaar niks aan want Vrede is er toch niet , en als je toevallig een kerstbaby bent en je moeder is een vluchteling, dan lig je misschien wel in een drinkbak in Bethlehem of in een asielzoekerscentrum in Ter Apel. Vrede zul je niet echt ervaren.

Maar niks aan kerst doen —dat kan gewoon niet, zelfs als je onder je dekbed blijft liggen, dan nog wordt je bestookt met de “kerstvreugde”zodra je heel even de radio of tv. aanzet.

Ik haat de beelden van vrolijke families rondom de rijke kerstdis. Misschien komt dat wel omdat het me pijn doet dat ik / wij / daar niet bij horen.

Ik heb geen kinderen , ja ik heb mijn dochter,( maar die is als psychiatrisch patiënt helemaal allergisch voor kerst. Omdat ze heus wel begrijpt dat zij en haar medebewoners uit het gesticht , daar geen deel van uitmaken.) heb helaas ook geen kleinkinderen. Mijn ouders zijn allang overleden en voor mijn arme moeder ben ik zelfs blij dat zij zich niet meer in de stress hoeft te werken voor het kerstdiner.

Ik heb twee broers die ver weg wonen en op de kerstdag zelf, heb ik nog nooit aan hun tafel gezeten. De kinderen van mijn vriend kunnen ons niet vragen (kennelijk..) omdat zij kiezen voor hun moeder die anders ‘verdrietig’ zou zijn.

Hoe zit het met ons verdriet? Ja voor -derde kerstdag- zijn we al vaak gevraagd, als een soort mosterd na de maaltijd. Klinkt zielig, (en het is ook niet echt leuk) en het komt voort uit het gevoel van die Kerst-terreur . Ik heb jaren lang zelf wel mensen uitgenodigd met kerst. Zelf worden we niet gevraagd, wij zijn dus niet zo kerst-waardig. Zoals altijd van sommige mensen wordt gezegd”: die zou je graag bij het kerst-diner  hebben” denken ze van ons misschien het tegenovergestelde.

Anyhow, ik zet mijn Elvis kerst-cd. maar weer eens op, en geniet achtereenvolgens van: Santa bring my baby back to me,   I’ll be home for christmas, Take my hand precious Lord, en tot slot Blue blue Christmas….     Nou u weer ! Ik moet nu echt aan de kerstboodschappen (haha) gaan denken.