Theaterregisseur Simons kreeg kortgeleden een belangrijke Duitse theaterprijs. De prijs van de stad Berlijn.
Vlak daarvoor had hij de Prins Bernhard Cultuurfonds- prijs in ons land gekregen voor zijn grote verdiensten voor de theaterkunst in binnen en buitenland.
Op dit moment werkt hij nog als intendant bij de Münchner Kammerspiele – maar hij wil terugkeren naar het NTGent, en zelfs op termijn naar Nederland omdat het gemis van en het heimwee naar zijn vrouw (Elsie de Brauw) en zijn gezin toch wel vaak de kop opsteekt.
Simons heeft het vermogen om acteurs boven zichzelf uit te laten stijgen. Zo maakte hij recent de voorstelling HIOb naar de roman van Joseph Roth een Oostenrijkse schrijver, die hij zeer bewondert.
Kortom een interessante en begaafde man, waar ik ook zeer van genoot tijdens de uren dat hij een van de VPRO zomergasten was.
Later bleek dat hij de minste kijkers had getrokken van al de gasten. Behoor ik daardoor tot de happy few? Of ?
