Die heeft alles op een rijtje, of die heeft het goed voor elkaar, maar wat weten wij eigenlijk van mensen die we gewoon op straat zien lopen, in het vliegtuig zien zitten, of in de supermarkt zien staan.
Wat weten we van hun zorgen, hun verdriet , hun pijn, hun geheimen? Daaraan dacht ik als vanzelf bij de dichtregels van Isabelle van Riemsdijk:
“Je zou zo denken
Zij redt het wel
Een baan, een hond, een kind
Niemand die haar zielig vind.”
Zo gaat het gedicht nog een tijdje door, en onderwijl denk ik ook aan de regels die Leen Jongewaard destijds zong, “mensen noem elkaar geen mietje.”
Want inderdaad wat weet je eigenlijk echt van een ander?
