Door allerlei spelingen van het lot bevonden we ons vanmiddag opeens op een terras in Ede.
De zon scheen, het bedienende meisje had prachtige sproetjes en de thee leek op een gouden vloeistof.
Er kwam een ander meisje naar ons toe die vroeg of we een wens wilden doen. (Weet niet of zij hem dan in vervulling zou laten gaan.)
Wij hadden zeker nog wel iets te wensen. Maar dat leek ons het tarten van dat lot dat ons op dat moment nou juist goedgunstig gezind was.
Dus we zeiden : nee dank je, het is goed zo!