Zo hoor je nog eens wat. Afgelopen zaterdag op de Ypsilondag, hoorde ik van Wiepke Cahn , een psychiater die zeer thuis is in de schizofrenie –problematiek het volgende:. “Deze ernstige geestes-ziekte begint al rond het twaalfde jaar, maar wordt dan meestal !… niet als zodanig herkent.
Vaak openbaart het zich pas in de adolescentie of na een heftige schok, zoals het overlijden van een dierbare e.d.”
Nou ik mag wel zeggen dat ik bijna van mijn conferentie-stoel viel. Hoe vaak heb ik mijn zorgen en angst hieromtrent uitgesproken bij diverse deskundigen.

Toen mijn dochter 14 jaar was en op de middelbare school zat, vertoonde ze hoe langer hoe meer, volstrekt extreem gedrag, liegen, stelen , gillen, spijbelen , veel huilen, nachtmerries (achteraf weet ik dat zij toen al stemmen hoorde…) Ik zei tegen Marja Vijlbrief een vrouwelijke psychiater die in staat was goed te luisteren: “Ik ben bang dat het schizofrenie is, (ik las er veel over) en ook dat dit al lang sluimerde. Sanna was intelligente en als kind al hyper gevoelig. Ik krijg de inruk dat zij de wereld niet aankan en dat er in combinatie met de beginnende puberteit, iets fout is gegaan in haar hoofd.”

Marja zei (als ervaren psychiater) dat ze nog nooit van schizofrenie op zulk een jonge leeftijd had gehoord en kwam met een aantal andere labels. Zoals : Borderline, Manisch depressief, Autisme, of Post-traumatische stress-stoornis. Er werden allerlei medicijnen op haar losgelaten, die niets hielpen integendeel. Op gegeven moment gooide ze nadat ze gehoord dat haar stiefvader kanker (hodgkin en non hodgkin, waar hij later van genas ) had….een hele kast vol servies in Breukelen )in de dependance van een instantie uit Zeist) aan gruzelementen. Daarvoor moest ik toen mijn eigen W.A. verzekering aanspreken, maar los daarvan vond ik dat dit wel erg op een psychose leek.

Dus ik vroeg nogmaals aan Marja of ze de stoornis opnieuw tegen het licht wilde houden. Uiteindelijk werd professor Rene Kahn ingeschakeld een top-onderzoeker op het gebied van de hersenen. Hij constateerden onmiddellijk schizofrenie en wist ook nog (hoe fijn) te melden dat het om een progressief ziektebeeld gaat.

Haar leeftijd leek uitzonderlijk, maar in de loop der jaren las ik ook over zg. jeugdschizofrenie, en sinds zaterdag ben ik dus bevestigd in dat wat ik zelf , bij mijn kind al had gedacht, dat het eigenlijk al vanaf haar twaalfde jaar speelde .