In het stadhuis van Utrecht is tot september een tentoonstelling te zien (veel hiervan is met veel zorg en moeite bijeen gebracht door Marijke van Dorst….hulde) rondom vele zaken uit het leven van de Utrechtse schrijver CCS Crone.
Ik vond het fijn om te merken dat burgemeester Jan van Zanen vandaag, in zijn openingswoord er blijk van gaf dat hij zelf ook hart had voor het werk van deze bijzonder miniaturist. Dat laatste is een opvatting van mezelf . Ik ben zeer gesteld op de verhalen, de observaties en de woordkeuze van Kees Crone. Ontroerende miniatuurtjes . Hij zou dit jaar honderd zijn geworden als hij niet al op zijn 36ste overleed.
Ik was bevriend met zijn zoon en tekstschrijver Frans Crone, die ook al vrij jong (hij werd 57 jaar) overleed in 2007. Frans schreef ook over Utrecht en hij was ook de biograaf van zijn vader.
Ik hield al van het werk van zijn vader via het boekje -de Schuiftrompet, dat ik een keer voor mijn verjaardag kreeg van Hans Rosenberg (ook alweer dood) die vond dat ik zeker van Crone zou kunnen genieten, en dat klopte maar al te goed. Later leerde ik Frans via een interview pas kennen.
Ik denk dat F. zeker de zachte trekken en de stille humor van zijn vader had, en het was dan ook niet zo gek, dat wij het al snel goed met elkaar konden vinden. Dus vanmiddag bij alle foto’s handschriften , brieven , vertalingen , portretten en zelfs een filmpje over Crone, miste ik eigenlijk 2 mensen tegelijk. De vader en de zoon.
In het werk van Crone zijn veel verwijzingen te vinden naar allerlei plaatsen in Utrecht. Ook al verhuisde hij o.m. naar Arnhem , De Utrechtse binnenstad bleef hem op de een of andere manier inspireren. In Utrecht wonen ook wel leuke mensen en Utrecht is ook wel een mooie stad. Zucht.
