Dat we in een wonderlijke en onvoorspelbare tijdsperiode zitten, zal inmiddels niemand zijn ontgaan.

Vandaag hoor/zie / ik op TV dat vanwege het tekort aan ziekenhuis capaciteit nu ook heel andere locaties worden aangeboord als plek.  Bijvoorbeeld Ahoy in Rotterdam. Ik hoor het die wethouder nog zeggen op de dag dat deze locatie werd uitgekozen voor het Songfestival:      “Ahoy is nou een maal gebouwd voor live-entertainment. “   Ja dat zal best, maar wat als er opeens een stok tussen de spaken van dat entertainment wordt gestoken? Er wordt daar voorlopig niet gezongen, Geen Songfestival, maar een corona-uitbraak.

Het meest verrassende in het zoeken naar alternatieve locaties vind ik wel de keuze voor het Mecc in Maastricht.. Ook daar IC bedden en beademingsapparatuur.Ik krijg meteen veel beelden voor ogen van het Mecc als plek waar je bijvoorbeeld de rijke bezoekers van de TEFAF kunt ontmoeten. Meestal in het voorjaar . Nu was die beurs er ook, maar dit luxe evenement werd voortijdig af geblazen o.m omdat een Kunsthandelaar was besmet met het coronavirus.
Volgens mij kon je daar bijna op wachten. De bezoekers die daar veelal zijn, komen vaak uit alle delen van de wereld. Ze vliegen met de grote maatschappijen, maar velen van heb hebben natuurlijk ook een privé vliegtuig. Geen probleem en als je dan al over de hele wereld handen schud, waarom zou je dan niet door zo;n klein verraderlijk virusdeeltje worden opgemerkt.  Dit virus kijkt niet naar geld of afkomst (en dat vind ik er ook wel weer mooi aan , hier gaat het eens niet om geld, het is net als het weer, of je schatrijk bent of straatarm, als het regent op je dak, dan regent het.

Ik ben diverse keren als bezoeker In het Mecc geweest.  Gewoon omdat ik op al die luxe daar als esthetiek freak mijn ogen kon uitkijken. Later ben ik er ook wel geweest als kunst- recensent en dat bracht dan weer heel andere uitdagingen voor mij mee.Een keer  werd ik bestolen in het Mecc. Een paar uur voordat er luidsprekers door de hal schalden “er zijn zakkenrollers actief” toen was het al te laat. (voor mij dan)

Los van dit vervelende incident was ik elke keer verbaasd over de bezoekers. Mensen die in smaakvolle kleren verveeld achter een tafeltje hingen. Vaak een glas champagne voor hun neus ,om de verkoop van een schilderijtje ter waarde van laten we zeggen een half miljoen, te bespreken. Die mensen maakten mij niet jaloers, maar verbaasd. Als dit je leven is,…. (ik heb niks tegen geld hoor!)   Maar wanneer alles voor geld te koop is. Hoe ga je dan om met verdriet en verlies? De dood  kun je immers niet omkopen.

Hoe dan ook , wordt hier binnenkort dus wel gedeald met leven en dood.Het schijnt dat je als je heel ziek bent van het Corona-virus (God geef dat ik en mijn geliefden er van gespaard mogen blijven…..) dat je dan echt snakt naar adem omdat het virus je de adem kan benemen.           Dat is dan weer eens iets anders als een adembenemend mooi schilderij of een adembenemend mooie minnares, waar je een antieke ring van een paar ton voor gaat kopen. Je mag al blij zijn als er voldoende mondkapjes zijn.

Het kan verkeren , wat er vandaag is ,dat hoeft er morgen niet te zijn of omgekeerd natuurlijk!