Heerlijk om op zondag middag achterover te kunnen leunen bij taal -water en te luisteren naar collega’s die verhalen en gedichten voorlezen.
Een fijne middag, niet in het minst doordat Guido de Wijs ons allemaal charmant en professioneel ‘aan elkaar praatte.’
De aanwezige gitarist ontdekte bovendien in het gebouw nog een jong meisje dat ook wel een eigen gedicht wilde voordragen.
De organisatie ging akkoord en het meisje (een androgyn uitziend figuurtje) kwam en las . Haar gedicht ging o.m. over kwetsbaarheid en dat je niet bang moest zijn om die te laten zien.
Mooi.
Daarna nog met een aantal collega’s naar een nabijgelegen cafeetje waar het taalwater nog even doorstroomde. Een opwarmertje voor body and soul. En een vitaminshot zo aan het begin van de herfst.
