Zo prachtig vind ik het als Huub van der Lubbe deze tekst zingt (die volgens mij oorspr, van Lange Frans is…maar dat kan me niet schelen, Want Huub bezielt die tekst echt)
“Ik ben nergens goed voor,” zo voel ik me ook wel eens, maar naarmate ik ouder word,geef ik me zelf ook wel eens op mijn kop. Ophouden , je hebt al zoveel overleefd en zoveel voor anderen gedaan. Stop met jeremiëren. Waardeer je zelf (nu lijk ik wel een zelfhulpboek…) Any how.:
Ik vind het nog altijd leuk als blijkt dat ik toch wel ergens goed voor ben. Ik schaam me niet dat ik dat op mijn leeftijd nog wel eens betwijfel. Twijfels kun je altijd houden, zelfs als je de paus bent (en die ben ik gelukkig niet.)
Zo ontving ik het afgelopen weekend wel drie keer een stukje waardering: vrijdag bijv. Van een lief vriendinnetje die net haar pols , ellepijp en spaakbeen gebroken heeft. Au, au, . Ze appte een foto waar ze, mooi als altijd op een ziekenhuis bed ligt met haar arm in het gips.. Ik mailde dat ik daardoor toch vond dat ze een hoofdrol had in een EHBO promotiefilmpje. Zij vond dat kennelijk grappig, ze reageerde tenminste enthousiast dat zij me zo vaak echt leuk vind en dat ze ook heel trots was op een gedicht dat ik toevallig een paar weken geleden voor haar gemaakt had na een gezamenlijk bezoek aan den Bosch. nl: “Annet in Wonderland”
Verder gisteren: was ik dus als dichter aanwezig op het OBA poëzie podium in Amsterdam. Ik voelde me niet erg geïnspireerd (wel weer eens genetisch bepaald gedeprimeerd) en ik moest echt alle zeilen bijzetten om mijn performance netjes af te ronden. Maar ik kreeg zomaar twee keer een open doekje .En zoveel leuke reacties op mijn werk dat ik, (dat heb ik gisteren ook al op facebook gezet) verrast en blij was. Dit is bijv. een van de mailtjes die ik gisteravond (samen met een foto) ontving; “Beste Marlies: ik hoop dat je tevreden bent over vanmiddag. Ik denk dat jij ! trots mag zijn op je schrijfwerk. Ik vind het beeldend , persoonlijk en heel sterk” Zo! Dat berg ik op.
Tot slot vandaag (zondag 29 sept.) nam ik deel aan de serie ‘Waar gebeurde verhalen’ die opgezet is door Coen Molenveld en Karin Horst. Ik vertelde daar over enkele gebeurtenissen die ik meemaakte op de busreis naar Toscane deze zomer. Toch wel weer tot mijn verbazing had ik een geconcentreerd gehoor en werd ook de humor die ik gelukkig vanzelf tussen de zinnen strooi goed opgepikt. Na afloop kreeg ik nog divers reacties waarvan een toch wel erg mooi was: “Jij kan heel goed vertellen, mag je trots op zijn.” En een andere reactie kwam van een mooi aan gekleed meisje dat mij de hele tijd aandachtig had zitten te bekijken en beluisteren. Ze wilde graag mijn mail-adres omdat ze me nog zou schrijvend en ze vroeg of ze het verhaal van de reis aub in zijn geheel mocht krijgen , omdat ze er zo van genoten had. “Maar jij doet het ook echt heel goed “zei ze!
Wow, Soms blijkt ik toch ergens goed voor en goed in te zijn.
