Gisteren (zondag 10 januari ) zouden we afreizen naar Groningen om David Bowie te zien in het museum. Door allerhand redenen kwam dat er niet van en schoven we het op naar een aantal weken verder.
We gingen in plaats daarvan lopend op zoek naar een plek in een nieuw stadsdeel van Amersfoort om te zien hoe die plek zich had ontwikkeld…Om een lang relaas wat korter te maken, we verdwaalden. We kregen niemand uitgelegd wat we precies zochten en we werden door en door koud en moe. Dat laatste is vooral voor 1001 zeer beroerd. Hij is fysiek nl. chronisch kwetsbaar en half invalide door zeer veel pijn in zijn rug.
Op een soort van intern kompas probeerden we de weg naar zijn huis terug te vinden, het werd bovendien al mistig en donker. En ja, we vonden uiteindelijk zijn eigen buurt en renden bijna een cafetaria in , waar we normaal altijd langs lopen. Daar bleek het behaaglijk warm en de koffie was vers.
Door zijn rugkwaal , werd deze vluchthaven een soort hemel die het nooit geweest zou zijn, als hij niet aan deze wandel-beproeving had bloot gestaan.
En David Bowie ? Die bleek opeens overleden te zijn. Ik was en ben altijd nogal ‘in’ to John Lennon, maar vandaag krijg ik opeens zoveel info over de Kameleon Bowie, dat we straks (bij toeval) heel wat beter beslagen ten ijs (over Bowie) zullen komen in Groningen….
