In oktober j.l. kreeg Bob Dylan de Nobelprijs voor literatuur vanwege het feit dat de jury zijn teksten en de combinatie met de golven van van zijn muziek hogelijk waardeerde.
Ik vond het fantastisch want ik was ook lang een Dylan fan. “A Hard rain is gonna fall” bijv….Zoals ik ook de teksten van John Lennon altijd als poëzie hebt beschouwd, zo vond ik Dylan ook een meester op dat gebied.
Anyhow: Dylan had geen zin of geen tijd om de prijs op te halen…… Een Nobelprijs!!
Hoe verwaten, hoe arrogant kun je zijn? Het schoot mij in het verkeerde keelgat. Net in diezelfde periode raakte ook zijn lied “To make you feel my love” dat door Adele nieuw leven werd ingeblazen zijn glans voor mij kwijt, door bijzonder vervelende en verdrietige omstandigheden. Zo embarassing. Sinds die tijd hoef ik geen Dylan song meer te horen en zijn poging om mij zijn liefde te laten voelen kan Bob ook achterwege laten.
Maar dit weekend 1-2 april 2017 heeft meneer Dylan dus heel even de tijd om zijn prijs in ontvangst te komen nemen. Dan neemt hij de bijbehorende medaille en het prijzengeld goedgunstig in ontvangst en krijgt Stockholm ook nog een concert cadeau. Wat mij betreft, mosterd na de maaltijd.
