Eindelijk weer een podium om zo nu en dan iets te delen.
Oh ja of course, er is facebook, en ik ben zeker blij dat ik daar min of meer bij toeval toch (met behulp van Martina van den Dool) op over ben gegaan. Was al helemaal prettig nu in de tijd van gedwongen ‘blog-onthouding’.
Mijn webmaster Jamila Ifzaren, had de tijd uiteraard nodig om het allemaal opnieuw en naar mijn zin mooi “in te richten.” Via FB had ik toen toch contact met sommige ‘vrienden’. Maar het gaat wel vaak over maaltijden, tafels vol drank en gerechten, over kinderen en hun grote…prestaties, kleinkinderen, die vaak eveneens als statussymbolen fungeren. Fashion news, zitten staan, of liggen aan een strand of op een ski-baan. Allemaal niks op tegen, vrijheid , blijheid, maar de oppervlakkigheid daarvan gaat wel eens benauwen. Nauwelijks ruimte voor nuance.
Het is allemaal zo NU- zo Ik-Ik-Ik en mijn kinderen en mijn omgeving. Weinigen kijken heel even om, naar wat er was en wat er gemaakt is ,aan boeken, muziek, architectuur etc. om dat te linken aan het heden. Heeft soms iets armoedigs, historie-loos. Uitsluitend de glibberige waan van de dag, lijkt het dan wel.
Hoe dan ook, ik heb daardoor toch ook weer vrienden ontmoet waar ik jaren geen contact meer mee had, of nieuwe vrienden gekregen (vriendschap heeft voor mij wel een iets grotere betekenis, dan een Like, maar vooruit….) die vaak toch ook mijn dag maken of maakten door oprechte reacties etc. Het is toch een eigentijds en soms zelfs verrassend onderdeel van de publieke ruimte.
Ik ben het eens met Marli Huijer (hoogleraar aan de Erasmus-univeriteit en denker des vaderlands-eindelijk dus een vrouw op die plek.) dat we “de publieke ruimte steeds opnieuw moeten vormgeven door samen te denken, te spreken en te handelen.”
Zij filosofeert op een prettige, open manier en ze ageert tegen het feit dat “filosofie vaak gezien wordt als een bezigheid voor witte heren op leeftijd” en ik ben het ook met haar eens dat vrouwen (ook qua denken) andere accenten leggen. Ze noemt bijv. Martha Nussbaum als een collega die zegt dat vrouwelijke emoties vaak intelligente reacties zijn. Daar wil ik overigens wel
een kanttekening bij plaatsen. Een emotie kan zeker een blijk van intelligentie in zich dragen. Maar kan natuurlijk ook de andere kant opslaan, naar jaloezie, verlies van beheersing, woede, schreeuwen , of slaan.
Tot zover voor vandaag.
