Vanuit mijn raam zag ik een zeppelin, (echt waar) een groot wit ding, dik en sierlijk tegelijk. Hij had een blauwe “staart”en er hing een grote blauwe banner aan waarop stond : Roken is dodelijk.

Zo: een anti rook campagne via een zeppelin, ik hoopte dat hij niet door de tabaksindustrie uit de lucht geschoten zou worden. Hij (de zeppelin) herinnerde me onmiddellijk aan een gesprek dat ik een paar dagen geleden op het supermarktplein bij Dirk van de Broek had.

Ik zat met mijn boodschappenkarretje even op een bankje. Door nieuwe medicijnen vanwege de operatie-complicatie (mooi scrabble woord) ben ik geregeld duizelig. Naast mij zat een magere vrouw treurig voor zich uit te staren.
Waar is uw dochter vroeg ik. Ik heb haar nl al vaak gezien met haar dochter die nog een stuk magerder is. Ze hebben dezelfde combinatie van zwart haar en blauwe ogen. Die dochter zit in een rolstoel, (die moeder voortduwt.) Ze heeft een zuurstoftank bij zich, die in een soort tasje zit. Het is nogal een opvallend verschijnsel die twee vrouwen, en als ze uit de supermarkt komen steekt die dochter onmiddellijk een cigaretje op.

Mijn dochter is ziek zegt de vrouw met tranen in haar ogen Ziek? Als je in een rolstoel zit en aan de zuurstoftank, dan ben je toch allang ziek, denk ik.
Ja, ze hoest al een paar dagen de longen uit haar lijf, ik ben bang dat ze longontsteking heeft zegt de moeder, maar ze wil niet naar de dokter. En ja dat roken, he, ze is verslaafd. Dat heeft ze van haar vader, die zuipt ze eige dood.

En het was vroeger zo’n lief kind, gaat de moeder verder. Door dat roken heeft ze der man en der kinderen verloren, die willen niks meer met haar te maken hebben. Ze is al een paar keer afgekickt voor veel geld in een kliniek en na een paar maanden begon het weer. Ze kan er niks aan doen, zegt de moeder die nu echt volop huilt en het ene zakdoekje na het andere uit haar jaszak haalt. Het is de schuld van de tabaksindustrie, die stoppen er verslavings middelen in.

Tja de tabakindustrie is het schuld…en hoe zit het dan met haar eigen verantwoordelijkheid, waag ik te denken, maar dat vind ik ook weer zo dominees-achtig. Alsof ik zelf een Heilige ben. En mijn eigen dochter die in een psychiatrisch ziekenhuis zit, rookt (net als haar groepsgenoten) ook dag en nacht en die heeft daardoor geen fatsoenlijke tand meer in haar eens zo mooie gebit. Maar dat is weer een ander verhaal)

Hoe tragisch dan ook, ik weet niet of de zeppelin hen kan helpen. Wordt wellicht vervolgd—————–