Morgen is het Valentijnsdag, nee, als u dit leest dan is het al zover.
Het crematorium in Rotterdam op de Maeterlinkweg, opent dan haar deuren van 4- 6 uur n.m. zodat nabestaanden hun overleden geliefden kunnen herdenken.(dit hoorde ik pas vanavond!)
Ik kan mij nog niet zoveel voorstellen, bij de vorm waarin ze dat gaan doen. Terwijl ik eerlijk moet bekennen dat ik vanmiddag reeds (ja echt, this very day!!) ook liep te denken aan mijn moeder, hoe jammer het was dat zij zoiets als Valentijn nooit heeft meegemaakt en er ook niks voor gevoeld zou hebben.
Zij verstopte haar gefnuikte ambitie en intelligentie in super-maaltijden en in het huishouden. Ze hield niet van frivoliteit en gezelligheid, allemaal flauwe kul.
Omdat ik vanmiddag zat te knutselen aan een Valentijn, dacht ik , ik zou mijn moeder wel een Valentijn willen sturen, vanuit Compassie met haar treurig verlopen leven.
Maar hoe doe je dat, hoe stuur je een Valentijn naar een overledene? Misschien moet ik morgen (vandaag dus) naar Rotterdam, om te zien hoe zij dat aanpakken.
