We gingen heel even naar een proeverij op een plein. Gratis, stond in de huis aan huis krant.
Daardoor durfden we wel te gaan, want vanwege mijn wankel fysieke evenwicht (grrr) liepen we het risico dat we maar heel kort konden blijven. Ja inderdaad, het plein met al de kramen konden we gratis betreden. Maar dat was het dan ook. Het leek wel een kashba vol geschreeuw en een zangeres in een zwart gewaad, die een beetje vals zong.
Alle kramen (representanten van restaurantjes) boden van alles aan. Als je betaalde tenminste, dat betalen ging met zg. keitjes.
Voor een lullig kartonnen bordje met het een of andere onduidelijke gerecht erop en een plastic glaasje met wijn, betaalde je bijvoorbeeld 9 keitjes, p.p. elk keitje kostte een euro en als startsaldo betaalde je nog een euro.
Al met al een deceptie. Ik ben me ervan bewust dat het, doordat ik niet lekker in mijn vel zit (zoals dat heet) eerder vervelend over komt.
Op een ander plein konden we onder een grote boom “schuilen”en tomatensap drinken, en kijken naar een slapende rode kater, die op een stoel naast de onze lag. Elk zijn meug en elk zijn kater.
