Vanwege een allergie aan de luchtwegen, raadt de apotheker mij een kleine inhaler aan van Vicks.
“Stop zo dikwijls als nodig in ieder neusgat en snuif diep op.”
Zo gezegd, zo gedaan, ik snuif diep.
Met een soort tijdscapsule word ik teruggeblazen naar mijn kindertijd. Hoe oud was ik , 8 jaar , of negen?
Ik bleef maar hoesten, Mijn moeder smeerde mijn borst in (ik vond dat toen zeer embarassing) met Vicks en deed er vervolgens een verwarmde molton doek overheen. Ik rook nog dagen naar Vicks.
Ik besef nu pas de zorgzaamheid van dat gebaar.
Gek, dat zo’n klein staafje in staat is, mij een mooie herinnering aan mijn moeder te bezorgen.
