Een tijdje terug zag ik in het Omniversum een film over dieren in de oertijd. Ik schreef er ook wat over op mijn blog.
Het was mij totaal onklaar hoe die mammoets (die je bijvoorbeeld in grote teerpoelen zag stappen, waarin
ze jammerlijk verdronken) uit de ijstijd, zomaar op film konden staan.
Het was duidelijk, van dat soort animatie had ik nog geen kaas gegeten.
Achteraf beschouw ik dat als een blinde vlek. Nu las ik iets over een gebeurtenis uit 1915, dus toch alweer een eeuw geleden. De tekenaar Winsor Mc Cay zag in een museum in New York het skelet van een dinosaurus. Hij ging een weddenschap aan met vrienden, dat hij een dergelijk beest op het witte doek tot leven zou kunnen wekken.
Het lukte hem, en aldus ontstond ‘Gertie the dinosaur’.
O.K. zo ontstond dus ook de giga- mammoet uit het Omniversum. (iedereen die al jaren bezig is met animatie in de beeldende kunst mag mij nu gerust uitlachen…)
Waar zouden we zijn zonder verbeeldingskracht en inventiviteit om dat wat we kunnen denken ook tot werkelijkheid te maken.
