Laat ik nou als van oorsprong “Limburgs meisje” een prachtig artikel van Berthold van Maris onder ogen krijgen dat mij enigszins met chauvinistische trots vervult.   Een artikel in de NRC weekend krant van 21-22 januari j.l. en daarin staat dus die zin: “De woordenrijkdom van het Limburgs is duizelingwekkend”.

Dit trof mij extra omdat ik, toen ik vorig jaar de brieven van mijn moeder herlas…merkte dat zij een enorm taalgevoel moet hebben gehad , (schrijftaal laat dat soms eerder zien dan spreektaal.)

Ik zat er vorige week /bij toeval / aan te denken dat ik heel veel Limburgse woorden die ik van mijn moeder kende eigenlijk nooit meer hoorde. Soms is het heerlijk om wat van die woorden uit te wisselen met vriendin Meike hoewel zij uit Noord Limburg komt en ik uit Zuid en dat zijn werelden van verschil wat taal betreft. Inderdaad een verscheidenheid aan dialecten in die ene provincie. Het leken mij vroeger vaak ouderwetse woorden, die vaak ook nog eens half Duits of Frans waren. Als je je hele leven zo dicht bij de Belgische en de Duitse grens woont, is dat misschien niet zo vreemd.

Ik herinnerde mij veel van die woorden en dacht : “ik moet ze eigenlijk eens opschrijven, meteen gevolgd door de gedachte , ‘en wat dan ? ‘ Wie zou daar nou in geïnteresseerd zijn. En kijk: nog geen week later krijg ik dus dat artikel onder ogen. Ik lees daarin o.m. dat er vanaf deze maand een elektronisch woordenboek van de Limburgse dialecten bestaat.       “ Daarin kan elke Nederlander nu onbekommerd ronddwalen in de woordenschat van Limburg.” Iets verderop valt te lezen dat je tegen een klein kind kunt zeggen: “leeveke , sjatteke, kientje ‘” en ik moet toegeven dat ik dat inderdaad vaak gehoord heb. Poemelke hoort er (uit mijn herinnering) ook nog bij.

Nu zag ik woensdagavond, ook weer bij toeval, een stukje van de uitzending van Eva Jinek, waarin ik haar onder meer woedend als een geïrriteerde moeder tekeer zag gaan tegen Jules Deelder die zich als gast inderdaad tamelijk onbeschoft gedroeg . Praatte bijv. heel onvolwassen door het commentaar van andere gasten heen. Een dichter in het Trumptijdperk?     Maar dit terzijde, want in die uitzending en dat verraste me nog het meest, bleken ook Limburgse schrijfsters te zitten, waaronder Marcia Luyten en Connie Palmen die recent over Limburg hebben geschreven.

Zou de band Rowwen Heze uiteindelijk gelijk krijgen met hun tekst: “Het is een kwestie vaan geduld, tot heel Holland Limburgs lult. “ Ik verwacht het niet , maar tegenwoordig is alles mogelijk.