De trein genomen naar Amiens en Parijs en de veerboot naar Engeland, en nu weer terug in het natuurgebied in de buurt van Calais.
Vandaag staat het prachtige stadhuis op het programma. We hebben het al een paar keer aan de buitenkant bekeken. Het schijnt dat dit gebouw dat er sprookjesachtig uitziet (er is bijv.echt goud in de klokketoren verwerkt) zonder kitscherig te worden, symbool staat voor het samengaan van de steden Saint Pierre en Calais.
Neorenaissance en Vlaamse stijl uit het begin van de vorige eeuw is gemixt in de architectuur. Het zg. Belfort is tegen het stadhuis aangebouwd en het staat m.i. terecht op de lijst van het werelderfgoed van Unesco. Straks nemen we de lift naar de bovenste verdieping op 78 meter hoogte.
Dat is op zich al spectaculair , maar ook de bloemperken rondom dat stadhuis verdienen een schoonheidsprijs. Maar het mooiste is toch wel de beeldengroep van Rodin, getiteld de burgers van Calais dat daar midden in de bloemen staat.
Een hommage aan menselijke moed, zo zie ik dat beeld. Zo ernstig ik lafheid haat,……zo hoog heb ik moed in het vaandel.
De beeldengroep stelt 6 notabelen uit Calais voor. Zij waren bereid hun leven te schenken aan Edward de derde van Engeland, om de stad te bevrijden na het al 11 maanden durende beleg.
Welke notabele zou tegenwoordig zo ver willen gaan om zijn of haar stad te redden??
