De meeste van u mijn trouwe blog-lezers, weten nu wel, dat ik bezig ben met archiveren, zaken uit mijn verleden te ordenen. Ik wilde dat na mijn verhuizing van Utrecht naar Amersfoort al doen, maar genoeg omstandigheden weerhielden mij alsnog daarvan.

Maar O.K. ik ben daar dus mee begonnen en sta er elke keer weer van te kijken, hoe zorgvuldig ik zelfs de kleinste snippertjes papier en aantekeningen heb bewaard. Nu probeer ik vooral brieven , foto’s en dagboeken uit de afgelopen 50 jaar. (Een halve eeuw? Ja echt.) te ordenen. Het zijn er zoveel dat het me af en toe duizelt en me in een staat van uitputting brengt. (herbeleving: voer voor psychologen.) Omdat ik min of meer gelijktijdig in aanraking kwam met de dagboeken van Hans Warren, vielen en vallen nu sommige dingen qua ervaring samen.

Ik citeer uit zijn dagboek- zesde deel-1956-1957;        “Nu ik al mijn dagboeken, brieven en foto’s weer bij elkaar heb, kan ik de verleiding niet weerstaan ze te bekijken. Het maakt neerslachtig- ik ben de persoon niet meer die dit schreef of die deze brieven ontving. Soms vervult degene die ik vroeger was me met schaamte. Je vlecht het patroon van je leven grotendeels zelf, winst en verlies is overal. Een enkele maal is het ook wel verrassend tegenover vorige gestalten van jezelf te komen staan. De fouten te zien, de onrijpheid.”   ………(etc.)

Ik sla af en toe achterover van de parallellen die ik aan tref in zijn gevoeligheid en ideeën. O.k. ik ben een vrouw en geen homoseksuele man. Dat onderdeel van ons leven is totaal anders. Maar seksualiteit is maar een deel van je leven, het wordt denk ik ook vaak overschat.   En wat hij schrijft over de gevoelens die je kunt hebben, bij het teruglezen van dagboeken en brieven… Tja, zo heb ik bijvoorbeeld een doos met brieven van een vroegere geliefde. Laat ik hem A. noemen. Zijn brieven, die een hele doos vullen, zijn zo mooi, qua handschrift en bijgevoegde tekeningen. En de intenties, de verklaringen van zijn liefde voor mij (toen dus) voelen volkomen echt. Ik ben met schaamte en stomheid geslagen. Ik heb dat nooit volledig op waarde geschat.  Te laat, te laat.